Iris 2.0

15 oktober 2021. Vandaag is het 8 jaar geleden dat ik mijn hersenvliesontsteking kreeg. Zwanger, doodziek en ik zag alles dubbel. Ik ben nooit meer helemaal hersteld. Hersenletsel. Een nieuw leven vol beperkingen. Iris 1.0 laten we maar zeggen.

Het is inmiddels ook 2 maanden geleden dat ik bij Cognitive FX ben geweest. En eindelijk, ein-de-lijk na al die jaren, durf ik hardop te zeggen: HET GAAT BETER MET ME! 🙌

Iedere dag doe ik mijn oefeningen, waaronder ook een rustoefening van 40 min (Brainwaves). Die heb ik nog wel echt nodig. Maar ik slaap niet meer in de middag. Niet meer afhankelijk zijn van dat bed, dat was mijn allergrootste doel! Het brengt mij, en mijn gezin, zoveel meer flexibiliteit.

Ik sta op met energie, ook als de dag daarvoor niet zo’n goede was. Dat is echt anders! En ik heb zin in de dag. Ben niet meer bang voor wat er gaat komen (hoe kom ik deze dag door…). Ik zie het wel hoe het gaat. Dat durf ik, want hoe moe ik ook ben, de hoofdpijnen blijven veelal weg!

Het dubbelzicht is (bijna) verdwenen en ik lijk geluid beter te verdragen. In een eettent met harde muziek en veel rumoer heb ik gewoon niet aan mijn oordoppen gedacht! Niet te geloven, eerder kon ik zonder oordoppen niet eens binnen blijven zitten. Thuis kan ik meer en makkelijker met de kinderen zijn. “Mama, je bent echt véél liever!“, kreeg ik terug. 🙈 Maar bovenal voel ik me veel rustiger. Sterker. Meer mens. Meer Iris.

Iris 2.0 dan. De oude ben ik niet, ik ben nog altijd snel (mentaal) vermoeid. Maar ik heb echt een deel van mijn leven weer terug. En als ik iets geleerd heb van mijn ziekte, dan is het om dankbaar te zijn voor wat je wél hebt. En ik ben zo ontzettend dankbaar en gelukkig! Ik kan niet geloven dat ik me echt zo mag voelen. En wie weet hoe ver ik nog kan komen. Het is gewoon een wondertje.

Grappig, nu pas hoor ik dat ik altijd naar de grond keek als ik buiten liep. Dat ik er toch wel vaak vermoeid uitzag met een doffe blik. Om vervolgens te horen dat ik nu straal en veel helderder uit mijn ogen kijk. En zo voel ik me ook. Dankzij de behandeling en dankzij al die mensen die hebben gedoneerd om dit voor mij mogelijk te maken. En dankzij mijn lieve gezin, familie en goede vrienden die me nooit in de steek hebben gelaten en er altijd waren als het nodig was. En dat was heel, heel erg vaak.

Dus allen, deze is voor jullie:

Proost (nog even alcoholvrij). Op het leven, op de liefde, op de gezondheid. Op jullie. Dank jullie wel.❤️

En ken je iemand die hetzelfde heeft als ik, of ben jij dat die dit leest en je hebt vragen, dan kun je me bereiken via Facebook (klikken op het logootje onderaan op de homepage). Ik wil graag helpen.

15 oktober 2021. Een mooie dag voor een nieuwe start.

Veel liefs,

Iris. 2.0