The results

Ik zit op de Amerikaanse veranda, kijk naar de maan linksboven me, en zie hem nog steeds enkel in plaats van dubbel. Gewoon een maan, niks bijzonders zou je zeggen, maar voor mij is dit beeld zo veelzeggend. Ik check het nog een keer. Yep, daar is ie, 1 beeld. Ik kan het nog altijd niet geloven.

Vandaag heb ik mijn laatste scan gehad. De behandeling zit erop. Gisteren was een lange zware dag, die ik eigenlijk nog verrassend goed begon. Best wat energie, weinig hoofdpijn. Gedurende de dag veranderde dat, maar ik heb het kunnen volhouden allemaal.

Ook vanochtend voelde ik me best prima. Eigenlijk kan dat helemaal niet, ik ben al 4 dagen ‘s middags niet terug naar bed gegaan. Ik zou er volstrekt vanaf moeten liggen. In plaats daarvan ben ik gewoon naar de kliniek gegaan.

Voelt gek, de laatste dag. Tot dusver is mijn hand steeds vastgehouden, maar wat als ik straks weer terugga naar mijn “gewone” leven? Hoe ga ik me voelen? Hoe ga ik mijn trainingen verwerken in het dagelijkse leven? Wie zegt me of ik alles wel goed doe?

De nazorg lijkt echter prima in orde. Ik heb een heel pakket mee naar huis gekregen met oefeningen specifiek op mijn situatie afgestemd. Zoals die met mijn beste vriend deze week, de letter “A”. Zelfs op de loopband moet ik mijn ogen fixeren op die “A”. Met als doel dat de wereld niet meer beweegt als ik zelf in beweging ben.

En dan was daar vandaag eindelijk het resultaat. De scan wees uit dat ik niet zomaar wat verbeterd was, maar zelfs zoveel dat het niet in hun normale tabel paste! Bijna alle “uitschieters“ vd eerste scan zaten netjes terug in het midden, wat aangeeft dat de hersenen beter samenwerken. Ze waren zeer onder de indruk, en ik ook! Weer die ongeloof. Ik durf er gewoon niet op te hopen!

De komende maanden moeten mijn symptomen merkbaar verbeteren. De basis is gelegd, de weg naar boven is ingeslagen. Met dagelijkse trainingen en gewaarschuwd voor ups en downs, ga ik deze nieuwe uitdaging aan. Tsjonge jonge, what a ride.

Het is niet in woorden uit de drukken hoe dankbaar ik ben voor al jullie hulp, op welke manier dan ook. Jullie hebben mij deze kans gegeven, ik heb gedaan wat ik kon. De oude zal ik niet meer worden, maar dat hier iets te halen viel, staat wat mij betreft inmiddels wel vast.

Heel, heel veel dank.

Veel liefs,

Iris