Niet meer bang voor de boeven

De slinger die hier in huis hangt wordt steeds korter. Nog 7 dagen voordat mama vertrekt. De hele situatie zal ongetwijfeld veel impact hebben op de kinderen. Siep (7) zei onlangs dat hij het toch wel eng vindt dat ik alleen naar Amerika ga. Hij was bang dat 50 boeven mij zouden pakken en dat ik dan niet meer naar huis kon komen. De schat. Ik heb even geslikt en beloofd dat ik heel goed op mezelf ga passen.

Dat probeer ik inmiddels thuis in de voorbereiding ook. Zo heeft de kliniek me in verband met de scan aangeraden geen koffie en alcohol meer te drinken. Beide middelen zet ik zo nu en dan in voor mijn hoofd. Koffie vooral om scherp te blijven. Als ik mijn uurtjes werk. Maar ook als ik weet dat ik nog moet autorijden bijvoorbeeld. Alcohol werkt als een pijnstiller. Als ik 's avonds een bonkend hoofd heb, of een enorme zoem omdat de boel op tilt staat daarboven, dan helpt een glas alcohol. Goed? Nee, vast niet. Maar telkens paracetamollen slikken wil ik ook niet. Goed slapen wel.

Omdat ik dus zo duidelijk ervaar wat deze middelen met mijn hersenen doen, snap ik dat ik het nu juist moet laten. Om straks bij de scan een zo zuiver mogelijk beeld te krijgen van wat er aan de hand is bij mijn hersenen. Maar ik moet zeggen dat ik wel verslavingsgedrag vertoon hoor! Vooral die koffie. Daar ging ik toch wel lekker op. :)

Een paar dagen geleden ontdekte ik dat er nóg een Nederlandse tegelijkertijd met mij haar behandelweek heeft bij Cognitive FX. Het blijkt dat we ook in hetzelfde vliegtuig zitten! Zij reist samen met haar vriend. Ik ken haar niet, maar deze informatie stelde mij al enorm gerust. Dat reizen met een hoofd waar je niet op kan vertrouwen is gewoon echt eng. Ik vertelde tegen Siep dat ik niet meer helemaal alleen zou zijn. Hij riep meteen: "Dan kunnen de boeven je ook niet meer pakken!"

Eind goed, al goed.

Liefs Iris