Zou het?

De dagen zijn slopend, hoewel ik gisteren niet zo oververmoeid terugkwam als maandag. Allereerst was ik hyper dat ik de MRI (hoofd en nek dit keer) gewoon had ”genaild”. Oké, met behulp van de “Pop-ups” van mijn zoontje dan, maar toch 😉.

Maar bovenal heb ik me verwonderd. De behandelingen zijn puur gericht op de uitkomsten van de scan. Iedere therapeut is op de hoogte, weet waar de probleemgebieden zitten en geeft specifieke oefeningen daarvoor. Telkens opnieuw trainen, trainen, trainen, afgewisseld met rustmomenten. Waar de revalidatie in Nederland bestaat uit de grens opzoeken maar er vooral niet overheen gaan, worden er hier oefeningen uit de kast getrokken om het brein juist te leren dat het wel kan. Het is fantastisch om mee te maken en het geeft een enorme positieve vibe.

Vandaag was dag drie, waarvan kennelijk bekend is dat dat een zware dag is. En dat klopt wat mij betreft ook. Duizelig opgestaan, misselijk en de hele dag al forse hoofdpijn. Maar ik heb opnieuw hard gewerkt. Ik moest bijvoorbeeld vier Engelse woorden achterstevoren in alfabetische volgorde zetten met restaurantgeluiden op de achtergrond. Ik raakte er direct van in paniek, je ziet me niet voor niks met oordoppen in op een feestje. Maar met rustig ademhalen ging het. Verder veel geheugen-en aandachtoefeningen, balansoefeningen, en vooral multitasking. Zo moest ik voetje voor voetje lopen, linkervoet rechterbal gooien en vangen, rechtervoet linkerbal, een koptelefoon bij mijn oren met een speciale frequentie daarop en tegelijkertijd een verhaal uit mijn jeugd vertellen. In het Engels uiteraard.

Maar de rode draad in mijn geval is de werking van mijn ogen. Het ene oog is trager dan het andere, waardoor ik de hele dag moet focussen en op bepaalde plekken zelfs nog steeds dubbelzie. Bijna iedere therapeut richt zijn oefeningen op mijn ogen. Ik heb ook huiswerk meegekregen. En toen ik die gisterenavond deed…..zag ik het ineens. Ik zag voor het eerst in 8 jaar niet meer dubbel. Het was overweldigend en ongelofelijk. Het kost me veel moeite de beelden op elkaar te krijgen, maar het is me gelukt. En ook vandaag lukte het meerdere keren opnieuw. Wie weet, zou het dan toch?

Veel liefs, Iris